Adopcja ABC - Schronisko BB (2023)

Zwierzęta w domu są nieocenionym źródłem radości. Trzeba jednak pamiętać, że jego nabycie wiąże się również z wieloma obowiązkami: codziennymi spacerami bez względu na pogodę, kwestią urlopów, obciążeniem kosztami leczenia, rozwiązaniem problemów behawioralnych. Pośpiech w podejmowaniu decyzji o adopcji zawsze jest dla zwierzęcia niepotrzebnym stresem.

Zanim podejmiesz ostateczną decyzję o adopcji, odpowiedz sobie na następujące pytania:

• Czy masz wystarczająco dużo czasu dla zwierząt?
• Czy stać Cię na posiadanie zwierzaka? Należy pamiętać, że utrzymanie psów i kotów obejmuje nie tylko koszty żywności, ale także szczepienia i ewentualne leczenie, jeśli zachorujesz, co czasami może być kosztowne.
• Czy wszyscy członkowie rodziny zgadzają się na adopcję?
• Czy jesteś pewien, że w Twojej rodzinie nie występują reakcje alergiczne po kontakcie z psami lub kotami?
• Czy jesteś zmotywowany do rozwiązywania problemów behawioralnych, które mogą pojawić się po adopcji? Niestety nie wszyscy pojawili się w bezpiecznych warunkach.

Niejednokrotnie wizyta w schronisku czy opis psa zamieszczony w internecie podbijają serca. W tym czasie przychodzą do nas emocje i powodują, że podejmujemy pochopne decyzje, a co za tym idzie często popełniamy błędy. Nie dajmy się ponieść emocjom, każdy powrót zwierzęcia do schroniska pozostawia po sobie ślad i jest źródłem dodatkowego stresu. Schronisko było przytłaczające, wejście do niego było dla zwierząt traumatyczne, ale po jakimś czasie stało się ich bezpieczną przystanią. Pozostawienie jej, nawet w najlepszym domu, może wywołać niepokój i nieoczekiwane zwroty, które wymagają ponownego przystosowania.

Pierwsze chwile po przybyciu w nowe miejsce są trudne dla każdego. Nawet wakacyjny wyjazd w nieznane może dostarczyć nam, ludziom pewnego dreszczyku emocji, któremu towarzyszy wiele, często sprzecznych emocji. W końcu wakacje to przygody, na które decydujemy się całkowicie z własnej woli. Zwierzę, które właśnie adoptowałeś, całkowicie straciło kontrolę nad własnym losem. Doświadczenie schroniska, wejście do niego nie jest trudne, ale pies już doskonale zna jego rytm. Życie w schronisku jest pełne rytuałów. Karmienie, sprzątanie, spacery, kontakt z opiekunami i sympatycznymi wolontariuszami, zawsze w tym samym czasie. Przestraszone zwierzę może łatwo przyzwyczaić się do tego rytmu i zyskać dzięki niemu poczucie bezpieczeństwa. Wiedzą, czego się spodziewać i czego się obawiać. Zasada jest jedna: wszystko co dziwne, czyli odbiegające od „czasu”, jest niebezpieczne i należy tego unikać! Z perspektywy zwierzęcia adopcja to wyrwanie go z jedynego miejsca, w którym jest bezpieczne i przeniesienie go w nowe miejsce, w którym nie wiadomo, czego się spodziewać. Jedne psy/koty znoszą te nowinki lepiej, inne mniej, wszystko zależy od indywidualnych skłonności, doświadczenia i temperamentu. Ale to zawsze wiąże się ze stresem. Niestety nie możemy usiąść z psem czy kotem w naszym nowym domu, zrobić im herbaty i porozmawiać o ich lękach. Pies/kot musi sam siebie przekonać, że jest bezpieczny w nowym miejscu, a wszyscy dookoła dbają o jego dobro.

Co więc możemy zrobić, aby nasza nowa społeczność dobrze się z nami czuła?

Przede wszystkim nie głaskaj go, nie przytulaj, nie rozmawiaj z nim cały czas! Wyobraź sobie, że jedziesz pociągiem dalekobieżnym. Otaczają cię zupełnie obcy ludzie, którzy niespodziewanie siadają obok ciebie, rozmawiają bez przerwy, przytulają się i częstują kanapkami. Wszystkie twoje roszczenia do chwili spokoju są bagatelizowane. Co robisz? jak się czujesz? Może być zły: może warczeć, pokazywać zęby i zgrzytać zębami w psim języku. W przypadku kotów syczenie, chrapanie, drapanie. Nie oznacza to, że pies lub kot jest agresywny. Zwierzęta są po prostu zmęczone Twoją obecnością i mnóstwem nowych bodźców. Wróćmy do naszego pociągu - na koniec jesteś wkurzony i wstajesz, żeby wysiąść z samochodu - tylko po to, by znaleźć zamknięte drzwi, a twoi towarzysze wstają za tobą - okropne - zacznij się przytulać, pieścić i pocieszać. Co więc trzeba zrobić, aby czuć się bezpieczniej w podróży? Każdy ma swoje sekrety, ale spokojni, zachowujący przestrzeń osobistą, mili i życzliwi współpracownicy są też pochłonięci własnymi sprawami: czytaniem, wyglądaniem przez okno, oglądaniem filmu przez telefon. Następnie możesz je obserwować ukradkiem: badać ich ruchy, gesty i mimikę. Czujemy się więc bezpiecznie, wiemy o tym, a przynajmniej na pozór czujemy, z kim mamy do czynienia. Najważniejsze, że nasz obszar osobisty jest nienaruszony. To samo powinniśmy zrobić z nowymi praktykantami: bądźmy dla nich, zachowujmy się naturalnie, jakby nic się nie stało. Pokaż mu swoją naturalną stronę: jak sprzątasz, gotujesz, czytasz. Daj mu szansę odkrywania nowych miejsc, bezpiecznych przystani i przysłowiowego spokoju. Nie ma wątpliwości, że zwierzęta radzą sobie lepiej, gdy znajdują się na obrzeżach ludzkiej uwagi, niż gdy są w centrum, gdzie wszystko kręci się wokół nich. W naturze nadmierna uwaga, wpatrywanie się i ukradkowe spojrzenia oznaczają dążenie do zdobyczy; takie zachowania zawsze zwiększają stres. Bardzo niespokojny pies lub kot może nawet chcieć skorzystać z ustronnych miejsc: pod łóżkiem, w szafie. Pozwól im to zrobić i daj im tyle czasu, ile potrzebują. W takim przypadku dobrze jest trzymać w kryjówce jedzenie i miskę z wodą. Na tym etapie chodzenie po całym mieszkaniu do „stołówki” wydaje się być bardzo trudne w obliczu szczególnie bojaźliwych i nieufnych zwierząt. Może to być podobne do zajmowania się potrzebami fizycznymi, czymś, co nasz nowy podopieczny może chcieć robić w cichym kącie mieszkania. Wszystko to powinno się unormować, gdy nowy zwierzak poczuje się bezpieczniej i zrozumie zasady nowego domu.

Niestety przebywanie w dużej grupie kotów niesie ze sobą ryzyko zachorowania na choroby. Oczywiście osoby chore od razu będą się izolować w schronisku, ale trzeba pamiętać, że objawy choroby mogą być opóźnione. Zmiana miejsca zamieszkania kotów wiąże się nie tylko ze stresem, ale także z ekspozycją na nowe patogeny oraz zmianami w karmie i wodzie pitnej. Wszystkie te czynniki prowadzą do osłabienia układu odpornościowego, co jest nie lada wyzwaniem dla organizmu kota. W takim przypadku koty są podatne na zakażenie lub objawy choroby przez patogen, którego kot był wcześniej bezobjawowym nosicielem.

Skontaktuj się z lekarzem weterynarii, jeśli twój kot wykazuje niepokojące objawy, takie jak: wymioty, biegunka, utrata apetytu, kichanie, katar, katar, problemy z oddychaniem oraz niewystarczająca ilość moczu lub kału.

Jeśli przed adopcją w domu były inne koty, zalecamy skontaktowanie się z lekarzem weterynarii odpowiedzialnym za nowego zwierzaka przed wprowadzeniem go do domu w celu omówienia ryzyka przenoszenia chorób i możliwości zastosowania szczepionek lub środków wzmacniających odporność.

Adoptując kota, należy również zdawać sobie sprawę z wszelkich problemów behawioralnych, które mogą się pojawić. Do najczęstszych należą:

• Pojęcie terytoriumMocz, kał, pozostawianie widocznych śladów (zadrapań): Ten problem występuje częściej w przypadku pobudzenia emocjonalnego i wzmożonych emocji pozytywnych i negatywnych. Dlatego zwykle pojawia się wcześnie po adopcji. Ten problem jest bardziej prawdopodobny, jeśli w domu są inne koty.
• Zaspokajanie normalnych potrzeb poza kuwetą– Ten problem jest często objawem stresu, który towarzyszy kotom na co dzień.
• agresywne zachowanie/zaburzenia lękowe– Agresywne zachowanie często wynika z uczucia strachu i zagrożenia. W pierwszych dniach po adopcji kot jest w dużym stresie i może przejawiać lękowe zachowania, ale z czasem stan emocjonalny kota wraca do równowagi. Jeśli kot jest stale rozdrażniony, jest to oznaką choroby, w której należy skonsultować się ze specjalistą.
• Nadpobudliwość w nocy– Adoptując kota, warto wiedzieć, że jest on naturalnie bardziej aktywny o świcie. W warunkach naturalnych koty polują. Może to być irytujące na początku życia z kotami pod jednym dachem. Pamiętaj, że koty w schroniskach żyją ściśle według zegara, który dyktuje wschód i zachód słońca. Po jakimś czasie kot przyzwyczaił się do nowego rytmu domu. Ale jeśli jest coraz bardziej niespokojny lub jego zachowanie się nie zmieniło, warto poszukać pomocy.